Bevallen in Japan is behoorlijk bikkelen
Geen één bevalling is hetzelfde. Daarom zijn alle bevallingsverhalen zo bijzonder. Ook die van moeders in andere landen. Helemaal bijzonder is als je in het buitenland bevalt in een hele andere cultuur. De andere gebruiken, voorkeuren en omstandigheden geven een extra dimensie aan de persoonlijke, emotionele en fysieke reis van een moeder.
De Amerikaanse Mallory beviel van haar tweede kind in het land van de rijzende zon. Dat leverde enige uitdagingen en een behoorlijke cultuurshock op.
Een authentieke bevalling in Japan
Mallory woonde in Japan omdat haar man in het Amerikaanse leger werkte en gestationeerd was in Japan. Samen hebben ze al een dochtertje van 1 jaar als ze bijna moet bevallen van hun tweede kindje. Omdat de militaire basis ver weg was van een normaal ziekenhuis, besloot ze in een lokale kliniek te bevallen. Ze wilde graag dichtbij haar dochtertje en man blijven. Door te kiezen voor een bevalling in een lokale kliniek, maakte ze een authentieke Japanse bevalling mee.
Weeën opvangen in een tatami kamer
In oudere Japanse huizen liggen op de vloer tatami matten als vloerbedekking. Dat zijn gevlochten vloermatten van rijststro. Je moet je schoenen uittrekken voordat je over de tatami matten gaat lopen. In de kliniek waar Mallory beviel, lagen tatami matten op de vloer van de kamer waar ze haar weeën opving. Mallory mocht geen schoenen dragen in de kamer en liep er op haar blote voeten. De artsen en de verpleging mochten hun schoenen ook niet aanhouden als ze haar kamer binnen kwamen. Dat er sokken onder hun medische uniformen uit staken, was een grappig contrast. Toen haar persweeën begonnen, werd Mallory overgebracht naar een andere bevallingskamer.
Geen pijnbestrijding
In Amerika is de ruggenprik als pijnbestrijding bij een bevalling heel gebruikelijk. Bij 71% van de geboorten in Amerika wordt een ruggenprik toegepast. Dit is niet zo in Japan. Vrouwen worden daar ontmoedigd om naar pijnbestrijding te vragen. Artsen vrezen dat pijnbestrijding eerder complicaties oplevert. Bovendien heerst daar de overtuiging dat je als vrouw je kracht en verantwoordelijkheid toont door natuurlijk te bevallen.
Voor Mallory was het een lichte cultuurshock. Ze heeft tijdens haar bevalling om een ruggenprik gevraagd en kreeg die ook tot haar opluchting toegediend. Haar arts had vaker Amerikaanse vrouwen van de militaire basis begeleid bij het baren en was voorbereid op een ruggenprik-verzoek. Maar… Mallory kreeg zo’n lage dosis toegediend dat er in de praktijk geen verschil was of ze beviel met of zonder ruggenprik. Dat was even slikken, ze had zich niet zo op de bevalling voorbereid en moest veel meer pijn opvangen dan ze verwacht had.
In stilte baren
Dat leverde een nieuwe verrassing op. Vrouwen in Japan worden verwacht met behulp van ademtechnieken – lees in stilte – te baren. Nu de ruggenprik nauwelijks zijn werk deed, ving ze haar weeën door meer volume te produceren. Dat was niet de bedoeling. Ze maakte zoveel geluid dat er een verpleegkundige de speciale taak kreeg om Mallory continu met een ‘shhh’-geluid te manen tot meer stilte. Dit was onbegrijpelijk voor haar. Geen verdoving, maar wel je mond houden.
Geen spijt van de Japanse bevalling
Ondanks de strenge behandeling in de Japanse kliniek, heeft Mallory geen spijt van haar Japanse bevallingservaring. Ze begrijpt dat er culturele verschillen zijn die je moet respecteren en niet klakkeloos vanuit een westerse blik moet veroordelen. Bovendien is ze bevallen van een gezonde jongen en kan ze terugkijken op een unieke ervaring. Wel zou ze een volgende keer voor een groter ziekenhuis kiezen.
